Kom dacht ik vorige week, laat ik me neus maar weer eens laten zien bij die jongens die zo graag het hele land in de rondte rijden om een paar potjes met zo’n klein bootje te varen en elkaar het leven zuur proberen te maken.
Maar daar de eerste keer van het seizoen ook gelijk de ALV is maakte dit het voor mij wat aantrekkelijker en Aalsmeer is in mijn geval dichtbij.
Thuis alvast een klein zeiltje erop gezet en de rest lekker in de auto laten liggen.
Je valt natuurlijk wel helemaal uit de toon als je alleen met een bootje met een zeiltje erop binnen komt, maar dat heeft ook wel wat.
De meeste van de oude knarren had ik zo’n twee jaar niet gezien, niet veel veranderd, een paar voor mij nieuwe gezichten en een wat tegenvallende opkomst. 12 zeiltjes op het water.
De sfeer was als vanouds, en eenieder had weer een/zijn plekje in het clubhuis afgebakend en ingericht.
Iets wat ik altijd zeer vermakelijk vind bij het MM Nederland gebeuren.
Elf uur Sharp, opent Jan de vergadering en heet ons welkom. Hier en daar wat mededelingen, Wijbrand gaat vol voor zijn cijfers en Geert doet ook nog een duit in het zakje.
Alles verloopt rustig tot het onderwerp hoeveel bootjes er wel of niet mee mogen/moeten doen om een wedstrijd door te laten gaan. Minimaal 6 is eruit gekomen, maar dit onderwerp bracht meer opgang. Meer regionaal? Meer landelijk? Jaarprijs over zowel landelijke als regionale wedstrijden? Hou doe je dat met punten enz.? Kortom, men concludeerde dat daar maar eens op een serieuze manier naar gekeken moet gaan worden. Misschien doen we het al te lang op een manier die inmiddels niet zo goed meer werkt. “STOF TOT NADENKEN DUS”.
Goed, dat was de ALV gevolgd door een lekker kopje soep en het bekende broodje kroket, dat weer prima door de gastvrouw geregeld was. Altijd weer gezellig in het clubhuis van de Watersportvereniging Aalsmeer.
Inmiddels waren bijna alle bootjes voorzien van kleine zeiltjes, op een enkele positieveling na.
De schatting vanuit het clubhuis rond 12.30 uur, was dat er toch wel een dikke 5 stond, dus varen met het spul.
Klaas had de baan er al in gegooid en starters op volgorde van zeilnummer.
Eerst wat gezeur over de start die er niet goed in lag en daarna veel gemorrel over bladeren in het water. Ook daar had ik veel last van, maar opvallend is dan toch weer dat de gebruikelijke toppers voorin varen en er “waarschijnlijk” minder last van hebben.
Tijdens het varen overviel me een uitspraak van mijn vader zo’n 25 jaar geleden. Hij was een golfer en heeft tot op hoge leeftijd het spelletje beoefend. “Hoe ouder de mannen worden, hoe makkelijker ze met regels omgaan” zeg maar “sjoemelen” Mij bekroop gisteren het gevoel dat dat niet alleen voor golfen telt.
Hoeveel potten we gevaren hebben weet ik niet meer, maar voor mij meer dan genoeg.
Ik denk dat we ergens rond half vier weer binnen waren. Terwijl er druk gerekend werd, werden de spulletjes weer opgeruimd en een drankje als beloning voor deze zeildag. Gewoon weer leuk en gezellig.
Orde! Jan neemt het woord en dus de prijsuitreiking. Hij begint van achteraf en dus ben ik vrij snel aan de beurt. Deze zag ik niet aankomen, een verrukkelijk stuk chocola voor mij? Maaaar dan wel met het verzoek om een verslagje van deze dag te maken. Shit, ik ben gek op chocola, dus de pineut. De top drie, Geert 3e, Klaas met wat gemorrel 2e en Elmer met tig eentjes 1e voor een stuk bittere chocola.
Een duidelijk geval van super “God”, die al eerder deze dag een pracht beker (ik meen voor het afgelopen seizoen) in ontvangst had mogen nemen.
Daarna sluit Theo en wenst ons een goede terugreis.
Dank voor alles en in het bijzonder het bestuur. Het was weer een verdomd leuke happening.
MM groet, Bert Osborne
